Nasılsın?
Yangınlar günlerce sürdü (ve sürmekte) ama biz sonuçları, nedenleri, ihtimalleri ve pişmanlıkları ile topyekun hissediyoruz etkilerini.
Sinir sistemimiz, sadece kendi içinde kapalı devre çalışmıyor çünkü... Parçası olduğu doğayı da en az kendi vücudu kadar net algılayabiliyor (iş ki zihin onu bastırmasın.)
Şu anda olup bitenden dolayı korkuların, kaygıların, öfken, yorgunluğun ve hatta hissizliğin olabilir. Ama biliyor musun aynı şekilde, yapabileceklerine dair umutların, gücün, inancın ve sevgin de olabilir; evet tam da şu anda.
Sinir sistemin kaosu aşabildiğinde, beynin dengeli hale gelir. Parçası olduğu bütünü algılayan sağ kısmı ile irdeleyip çözüm geliştiren sol kısmı birlikte çalışmayı bu şekilde başarabilir. O zaman tepkisel olarak içinde gelişen kaygıya, öfkeye, umutsuzluğa kapılmadan, tüm aklını bunlara sebep olan sorunları çözmeye / önlemeye odaklayabilirsin.
Kaygı kaosunu aşmak ister misin?
Tepkisel hislerin bazen sel olup mantığının önüne barikat kurabilir. Kriz anlarında en kıymetli şey olan "zaman", çözüm aramak yerine o barikatın altından çıkmaya çalışmakla harcanabilir. İşte bu nokta, hikayenin "senin seçiminle değişebilen" yeridir. Çünkü bu nokta tam da "hayatın sana getireceklerini kontrol edemezsin ama onlarla ne yapacağına karar verebilirsin" derken kast edilen yerdir.
Yapman gereken seçim, başına ne gelmiş olursa olsun aynıdır: Sen, çaresizlik/suçluluk/pişmanlık/kaygı/korku... hissine kapılıp kurban mı olacaksın yoksa sana bahşedilen aklı/erdemi/sevgiyi/zekayı/irade gücünü... kullanıp çözüme mi odaklanacaksın?
Unutma ki, felaketlere sebep olabildiği gibi, tamir de edebilmesidir insanın özelliği. Yıkabildiği oranda, hatta daha da ötesinde, yapabilendir insan zihni. Yeter ki doğal olarak hissettiği tepkilerin dramına kapılmak yerine, onların farkında olmayı tercih edebilsin. Kaygıyı öfkeye değil, itici güce çevirmeyi tercih etsin.
Bunu yapmayı sen ilk adımından beri bilirsin. Düştüğünde oturup ağlamak yerine, kalkıp (hakkında hiç bir şey bilmediğin yürüme eylemini) yeniden denemeni sağlayan bu içgüdündür, bilesin. Yeniden hatırlayabilirsin. Bu senin ufkunu açan özelliğindir. Ne var ki günlük yaşamın süregelen yüksek kaygıları altında biraz unutulmuş olabilir. Yine de hatırlayabilirsin. O kaygıların oluşturduğu barikatı aşmayı yine ve yeniden başarabilirsin. Öğrenip sürdürebilirsin.
Comments