İçten içe kendi öz değerini yeterince ortaya koyamadığını hissettiğinde; bunu dış görünüşün ve sahip olduklarınla telafi etmeye çalışırsın.

Yaşadığın derin üzüntülerin kalbine şekil verdiğini (fiziksel olarak kalbinin şeklini değiştirdiğini) biliyor muydun?

Zehirli iyimserlik, insanın kendi kendisini psikolojik olarak manipüle etmesi olarak tanımlanıyor!

Boyuna asılı madalyaların kaç tane? En fedakar ana/baba ödülü madalyası var mı sende mesela? Ya en adanmış çalışan madalyası? En uyumlu eş madalyası da olabilir boynunda, var mı? Belki en vefalı evlat madalyan vardır? Veya en yardımsever arkadaş madalyan? En sorumlu amir, en başarılı öğrenci, en becerikli ev hanımı, en mahir doktor, en en en en!

Neren ağrıyor?

Çok küçüktüm, zamanın nasıl geçtiğini umursamayacak kadar… bir yıl, iki yıl, çok yıl… hepsi birdi, o kadar küçüktüm. Bir gün şöyle düşündüğümü hatırlıyorum: hayat ne kadar eğlenceli!

Doğduğundan beri bir şeylerin peşinde koşanlardan mısın sen de? Rüyasında bile bir şeyleri halleden, bir durumu “en verimli” haliyle yoluna koymadan içi rahat edemeyenlerden misin? Öngörüsü kuvvetli, zekası pratik, eli becerikli, dili yılana deliğini bile unutturacak kadar mahir olanlardan mısın? Kendini başarabildikleriyle tanımlayan, işleri halletmekten adeta zevk alan, dur durak tanımayan, aklı her işe “nasıl hallederim” diye yaklaşanlardansan, bu yazım senin için!

Küçükken ne olmak isterdin?

“Ah şekerim öyle güzel bir yerdeyiz ki sana anlatamam! Deniz deniz değil sanki turkuaz bir cam! Kumlar bemmmbeyaz. Hava pırıl pırıl, sıcacık, mis gibi! Çocuklar her dakika başka bir aktivitede, özgürce koşturuyorlar, inanılmaz eğleniyorlar! Ben de aldım elime kitabımı, kahvemi, denize nazır güneşleniyorum. Ay yeni mayom da şak diye oldu vallahi, öyle güzel gösteriyor ki vücudumu, çok içime sindi çok! Akşam yemekte ne var bilmiyorum ama o zamana kadar biraz dinleneyim dedim çü

3 haftadır yoktum. Ama inanın, birçoğunuzun görmediği çok uzak yerlerden döndüm. Ve size anlatacak çok şeyim var.

Bağımlılıklar, beyni sadece kimyasal olarak değil, duygusal olarak da kandırırlar. Bu nedenle köklerini sökmek mümkün değilmiş gibi görünür. Beyne sağladıkları kimyasal etkiyi bir anda kesmek de (hatta yavaş yavaş kesmek bile) gene bu nedenle tam bir etki yaratamaz. Çünkü yeri doldurulması gereken tek şey beyindeki kimyasal etkileri değil, aynı zamanda yarattıkları duygusal tatmindir de.

Masanın başında oturuyorsun. Ama sanki karanlık bir mağaranın önündeymiş gibi hissediyorsun. Zihnin anında kaçmaya hazır. Aklın çoktaaan başka yerlerde. Sadece zavallı bedenin, her zamanki gibi, olması gereken yerde kasılmış kalmış durumda -çünkü o görünmez olmadığı için, diğerleri gibi zor yerde kaçıp gitme numarasını yapamıyor.

İçinin içini yediği anlardan biri… Söylesem mi, söylemesem mi? Eğilsem mi, dirensem mi? Kırıp dizimi kalsam mı, yoksa basıp gitsem mi?...

Sabah oldu, uyandın. İçinde sanki bir taş; tam boğazında, yok yok kalbinde, hatta tam olarak midende. Kahve içtin tadı yok, ağzına lokma...