Merhaba. Bu hafta bu blog bana ait. Ben bir anneyim. Henüz çoğu şeyde yolun başındayım, oysa şair yolun yarısını çoktan geçtiğimi söylüyor… Ama hayatım oğlumun gelişiyle her yönden bambaşka bir yola girdiği için, bu yolların her birinde farklı bir açıdan “dönüştüğüm” ve geriye de asla gidemediğim için, ben kendimi yolun başında hissediyorum. Yolun başında olup analığı övmeye kalkacak değilim elbette. Fikir vermek, sorgulatmak, öğretmek de değil niyetim. Sadece yıllar önce gördüğüm ve salgından sonra “gücüm olsaydı dünyadaki tüm annelerin görmesini sağlardım” dediğim bir rüyamı anlatmak istedim.
Daha fazlasını okumak ister misiniz?
Bu özel yazıyı okumaya devam etmek için healandmore.com sitesine abone olun.