Günlerden bir gündü… Her defasında hayatımı delip geçen kronik sorunumla gene baş başaydım. Mutfak kapısının önünde, yerde yatıyordum. O kadar dipteydim ki vücudumu ayakta tutmak mümkün değildi. Öylece bakıyordum karşımdaki süpürgeliğe. Kalkmak, hayata devam etmek, yeniden bir yol bulmaya çalışmak çok gereksiz geliyordu. Çünkü denemiştim defalarca, içinden çıkmayı, başka türlü olmayı, dönüşüp kurtulmayı… Ama hep aynı yerde yemiştim golü, konular değişse de ben her defasında aynı şekilde kaybetmiştim; kendimi, ipin ucunu, çözebileceğime dair ümitlerimi... Artık anlamıştım; bu işin içinden çıkmaya çalışsam da, onun benim içimden çıkmaya niyeti yoktu. Böyle yaratılmıştım ve benim olayım da buydu!
Devam Edemediğinde...
Güncelleme tarihi: 12 Ağu 2023
Daha fazlasını okumak ister misiniz?
Bu özel yazıyı okumaya devam etmek için healandmore.com sitesine abone olun.